Nie ma wątpliwości, że jest to jeden z najlepszych albumów z m deichmann fila uzyką taneczną, jakie kiedykolwiek powstały. Wydany w 1994 roku debiutancki album Fila Brazillia został wprowadzony w świat, zanim zapanował big beat i trip hop, ale po pierwszym przypływie Orb i ambientu inspirowanego ELF. Ten album, nachodzący po początkowym masywnym stylu Leftfield house z pierwszych wydawnictw Pork, ale zanim spliff wziął górę i Pork utknął w ich obecnym down 'n' easy groove, który wszyscy tak kochamy, ten album jest naprawdę wyjątkowy.

Te próbki mowy umieszczają go w ramach wczesnych lat 90. i są tak samo skuteczne, jak „Serratia Marcescans" The Orb Little Fluffy Clouds miesza lśniący ambient z chaotycznymi wspomnieniami bandy GI pieprzonych na kwasie. To jest tak genialne, jak się wydaje. Następnie utwory takie jak „The Light of Jesus" i „Pots & Pans" nabierają tempa dzięki solidnym rytmom, które dobrze pasowałyby do każdej kawiarni przy plaży na Ibizi buty fila deichmann e. Miejscami ma to wyluzowany, hiper-chłodny, chill-outowy rytm, jak na przykład w niesamowitym triphopowym utworze „The Sheriff". W innych jest w górze i prosto w twarz. Ale zawsze jest funkowy i zawsze niezwykle melodyjny… trochę jak Sasha nastawiona na valium. Innymi słowy, jest tak zasadniczo balearski jak butelka fila electric flow wmn San Miguel przed Cafe Mambo. Tym bardziej zaskakujące jest to, że album jest tworzony przez bandę ćpunów z Hull, którzy nigdy nie byli na Białej Wyspie. Każdy album Fila Brazillia jest wart zakupu, ale jeśli uda ci się go wytropić, to sam ten album jest na wagę złota Ibizy.

Fila Brazillia nigdy nie sprzedawała się w takiej samej liczbie, jak niektórzy jej towarzysze z brytyjskiej sceny breakdance z lat 90., ale powód, dla którego pozostali poza zasięgiem radaru, jest tym samym powodem, dla którego ich nagrania były tak dobre. W przeciwieństwie do występów na stadionach tych, którzy szybko filadisruptor wyszli na powierzchnię około 1997 roku, Brazillia utrzymywali swoją muzykę luźną i wolną od sztuczek – pod tym względem byli prawdziwym rodzeństwem elektronicznej muzyki do słuchania, której orędownikiem był w latach 90. Warp.

„Myślę, że zabralibyśmy ścieżkę dźwiękową do Koyannasquatsi i umieścilibyśmy ją pod Scarface" — mówi Steve. „I wiem, że Biblia zostałaby ulepszona, gdyby na początku zrzeczenie się„ jakiekolwiek podobieństwo do rzeczywistych osób żyjących lub zmarłych jest przypadkowe i niezamierzone ". Jednak dla budynku jest to powrót do centrum ich świata. „New Media Center budowane w Kingston-Upon-Hull bardzo skorzystałoby na architektonicznym połączeniu" – uważa. "Proponujemy kryty strzechą neon." Świat byłby zdecydowanie szerszy i dziwniejszy, gdyby Fila Brazillia postawiła na swoim.

Niezadowolony z wyprodukowania jednego albumu z remiksami, duet producencki z Hull, Fila Brazillia, stworzył wystarczająco dużo jakościowych remiksów, aby uzasadnić kontynuację. Podczas gdy pierwsza zawierała tak znamienite nazwiska, jak Radiohead i The Orb, część druga to bardz iej undergroundowy wybór aktów, które zażądały przeróbki Hull.

Fila Brazillia łączy siły z ambientowym fortepianem Harolda Budda i nowofalowym art rockiem Billa Nelsona na EP-ce THREE WHITE ROSES & A BUDD. Utwór otwierający, „No Shade, No Shadow", ma dryfujący, smutny charakter, jakiego można by oczekiwać od Harolda Budda, a gdy zapętla się na całe fila electrove j długości utworu, pozostali współtwórcy nakładają na niego złowrogą elektronikę. „Adrift Amidst Les Odalisques" ma o wiele bardziej senny charakter, jak światło słoneczne przebijające się przez liście, a chłopcy Fila ułożyli delikatny rowek na wierzchu. Gitara Billa Nelsona wysuwa się na pierwszy plan w „The Airless Time", jak wycie bólu, a obok fortepian Budda. „Blue Locus", ostatni utwór, jest niemal odzwierciedleniem utworu otwierającego, ale otwiera się w iskierki. Zniewalająca i fascynująca rozrywka dla chłopców Fila.